dərbədər

sif. <fars.> Qapı-qapı gəzən, avara, yurdsuz; ev-eşiyindən, yerindənyurdundan avara düşmüş. // Zərf mənasında. Ey dərbədər gəzib ürəyi qan olan çocuq! Bir loğma nan üçün gözü giryan olan çocuq! M. Ə. S.. Dərbədər düşmək (olmaq) – qapı-qapı gəzmək, evsiz-eşiksiz qalmaq, yerindən-yurdundan olmaq. <Vəzir:> İndi vəzarəti hər kəsə ki layiq görürsən, ona ver, mən başımı götürüb bu vilayətdən dərbədər olacağam. M. F. A.. Dilənmək qəsdilə düşüb dərbədər; Gəzərkən bir evdə pakizə düxtər. Q. Z.. Dərbədər düşsün! (olsun!) – qarğış ifadəsi. <Balakişi:> Ay sizi bizim başımıza çıxardanlar dərbədər düşsünlər! Ə. H.. <Xırdaxanım:> Dərbədər olsun, məni bu evə düçar eyləyən! N. V.. Dərbədər etmək – 1) bax dərbədər qoymaq. Çərxi-kəcrəftar eylədi vətəndən dərbədər məni. Q. Z.. Sonra gündən-günə divanəsər etdin məni sən; Məktəbimdən soyudub, dərbədər etdin məni sən. A. S.; 2) dağıtmaq, darmadağın etmək. Aradan keçdi illər; Çarın söndü çırağı; Tarix etdi dərbədər; O qanlı təmtərağı. Ə. C.. Sən ölməklə bitməyəcək məsələ; Qoşunların dərbədər olsun gərək. Ə. V.. Dərbədər qoymaq (salmaq) – avara salmaq, qapılara düşməsinə səbəb olmaq, evsiz-eşiksiz qoymaq, yurd-yuvasından ayrı salmaq. Xanimanımdan məni saldı, Nəbati, dərbədər; Əqlə bax, Məcnun kimi biganələrdən küsmüşəm. Ə. Nəb.. Şikəstə Zakirin varı var idi; Xalq içində etibarı var idi; Əbəsəbəs saldı dərbədər, gözəl. Q. Z..